فصل اول – تعاریف
۱- چاه دستی: منظور از چاه دستی در این آیین‌نامه آن دسته ازچاه‌هایی هستند که با استعانت از نیروی بدنی و با استفاده از وسایل‌کار سنتی ماند چرخ چاه – کلنگ – بیلچه – دلو و غیره کنده می‌شوند.
۲ – چرخ چاه: وسیله ایست جهت انتقال مواد از عمق به بیرون و بالعکس که بر دهانه چاه نصب می‌گردد.
۳- دلو: وسیله ایست که معمولاً از لاستیک منجید دار،برزنت و یا موادمشابه به شکل کیسه ساخته شده و در انتقال مواد مورد استفاده قرارمی‌گیرد.
۴- کول: حلقه یا نیم حلقه ایست که از جنس فولاد یا سیمان یا سفال‌بوده و برای جلوگیری از ریزش دیواره‌های میل چاه یا انباری‌استفاده می‌گردد.
۵ – میل چاه: آن قسمت از چاه می‌باشد که بطور عمودی نسبت به سطح زمین کنده می‌شود.
۶- طوقه: دیوار حلقوی ساخته شده از مصالح ساختمانی در بالاترین‌قسمت از میل چاه(منتهی به دهانه چاه) می‌باشد که برروی آن درپوش چاه قرار داده می‌شود.
۷- انباری: عبارتست از مسیر یا مسیرهای انحرافی کنده شده در عمق یا دیوار میل چاه.
۸ – سپر: وسیله حفاظتی مخصوصی است که مقنی را از آسیب ناشی از سقوط احتمالی مواد و اشیاء محفوظ نگه می‌دارد.
۹- پاکند: مسیر شیبداری جهت رفت و آمد و حمل و نقل وسایل است که‌از فاصله ای دورتر از دهانه چاه شروع و تا نزدیکی سطح آب ادامه‌می‌یاید.
فصل دوم – ساختمان چرخ چاه
ماده ۱ : چرخ چاه دستی مورد استفاده که با قدرت دست کار می‌کند باید به‌طریقی محاسبه و ساخته شده باشد تا حداکثر نیروی لازم که توسط هرکارگر برای بالابردن حداکثر بار مجاز به دسته یا دسته‌های محرک واردمی‌شود بیش از ۲۵ کیلوگرم نباشد.
ماده ۲ : چرخ چاه دستی مورد استفاده باید سالم و عاری از هرگونه ترک،شکستگی و پوسیدگی بوده واستحکام لازم جهت انجام کار موردنظر راداشته باشد.
ماده ۳ : چرخ چاه که باقدرت دست کار می‌کند باید مجهز به مکانیسم‌های زیر باشد:
الف – روی محور استوانه کابل دار شیطانک و چرخ جغجغه و یا حلزون و چرخ‌حلزون و یا وسایل مشابه دیگر که بطور خودکار ترمز می‌شود باشد تا ازگردش معکوس دسته محرک در تمام مدت بالا آوردن بار جلوگیری نماید.
ب – دارای ترمزهایی موثر باشد که پایین آمدن بار را کنترل نماید.
ماده ۴ : دسته‌های محرک که در یک یا دوطرف محور چرخ چاه سوار می‌شوندباید بطریقی ساخته شده باشند تا به هنگامی که بار پایین داده‌می‌شود نچرخند و یا باید دسته‌های محرک قبل از پایین آمدن بار ازجای خود برداشته شود، به طوریکه در حین گردش به افراد برخوردننماید.
ماده ۵ : در چرخ چاهی که می‌توان دسته‌های محرک آنرا از جای خود برداشت،باید این دسته‌ها به‌وسیله ضامن مطمئنی با محور در ارتباط باشند تادفعتا و بطور ناخواسته از آن جدا یا خارج نشوند.
ماده ۶ : فاصله میله‌های افقی (پره‌های) چرخ چاه باید با یکدیگر مساوی‌بوده و حداقل به اندازه‌ای باشد که کارگران بتوانند به راحتی به‌پره‌ها جهت چرخاندن چرخ چاه دسترسی داشته باشند در هر حال تعدادپره‌های چرخ نباید از چهار عدد کمتر بوده و با افزایش قطر چرخ از ۱۲۰سانتی متر تعداد پره‌ها متناسباً از ۴ عدد بیشتر گردد.
ماده ۷ : چرخ چاه باید به طریقی ساخته شود که بعد از پیچیده شدن کل‌طناب به دور چرخ احتمال لغزش و بیرون افتادن طناب به خارج ازپره‌ها وجود نداشته باشد.
ماده ۸ : در مورد آن دسته از چرخ چاه‌های موتوری و غیر موتوری که درکندن چاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد رعایت کلیه موارد ایمنی مذکوردر آیین نامه حفاظتی وسایل حمل و نقل و جابجا کردن مواد درکارگاه‌ها در مورد لوازم بلندکردن بار چون زنجیرها، کابل‌ها، طناب‌ها،قلاب‌ها و قرقره‌ها الزامی است.
ماده ۹ : قبل از استقرار چرخ چاه در محل مورد نظر محل استقرار پایه‌های‌چرخ چاه باید به نحو مطمئنی آماده شده و اطمینان حاصل شود که‌احتمال واژگونی یا جابجایی یا کج و شیبدار شدن چرخ چاه وجودندارد.
ماده ۱۰ : چرخ چاه می‌بایست در ارتفاع مناسبی نصب شود به طوریکه حداقل‌فاصله محل پیچیدن طناب با سطح زمین از ۲۰ سانتی متر کمتر نباشد.
فصل سوم – لوازم حمل بار
ماده۱۱: طناب مورد استفاده در چرخ چاه باید عاری از هرگونه عیب مانندپوسیدگی و زدگی بوده و مقاومت کافی برای تحمل حداکثر نیروی وارده‌و ضربه‌ها را داشته باشد به اضافه طول طناب به حدی باشد که بعد ازباز شدن کامل برای حداکثر عمق مورد نیاز حداقل دو دور روی قرقره‌مانده باشد.
ماده۱۲: قلاب مورد استفاده باید سالم بوده و به طور محکم و مطمئنی باطناب درگیر شده و گلوگاه آن مجهز به شیطانک و با به صورتی باشدکه در هر حال احتمال آزاد شدن بار به طورناگهانی وجودنداشتهباشد وتحملکافی درمقابل حداکثربار و ضربه‌های واردهداشته باشد.
ماده۱۳: دلو مورد استفاده در چاه کنی باید از جنس پنبه ای یا لاستیک‌منجیددار مقاوم بوده و یا حلقه دهانه از جنس فولاد به دسته زنجیرمناسبی که به نحو اطمینان بخش با حلقه درگیر باشد متصل گردد.
فصل چهارم – مقدمات ایمنی عملیات حفاری
ماده ۱۴: قبل از اقدام هرگونه عملیات مربوط به کندن چاه دستی‌بررسی‌های لازم باید با توجه به وجود قنوات قدیمی، فاضلاب و پی‌هاو جنس خاک و لایه‌های زمینی و تاسیسات آب، برق، گاز و تلفن به‌عمل آید و در صورت لزوم ضمن تماس با سازمان‌های ذی ربط محل چاه‌طوری تعیین شود که به هنگام چاه کنی خطر ریزش یا نشتی ازفاضلاب‌های مجاور و برخورد با تاسیسات مذکور وجود نداشته باشد به‌اضافه کارگران مسئول حفر چاه تجارب حرفه ای لازم از نظر انجام‌کار چاه کنی را دارا باشند.
ماده ۱۵: در شروع عملیات چاه کنی وجود حداقل دو نفر و یا افزایش عمق‌چاه کنده شده از ۵ متر وجود حداقل سه نفر کلاً برای ادامه عملیات‌الزامیست و با شروع حفر انباری یک نفر کمک کلنگ دار اضافه می‌گردد.
ماده ۱۶: قبل از شروع عملیات مربوط به کندن چاه و تخلیه فاضلاب‌ها و یاهرنوع کاری در ارتباط با این امر وسایل کمک‌های اولیه مناسب بایدتدارک و فراهم گردد.
ماده ۱۷: لازمست‌جهت حفظ‌کارگران ازنظر ریزش اطراف‌چاه و یا سقوط ازکناردهانه در محل ایستادن کارگران تخته یا الوارهای زیر پایی بامقاومت و پهنای کافی گذاشته شود.
ماده ۱۸: چنانچه محل کندن چاه در معابر عمومی یا محل‌هایی باشد که‌احتمال رفت و آمد افراد مختلف وجود دارد باید به وسیله ایجادحصارهای لازم در فاصله مناسب و نصب علایم هشدار دهنده و چراغهای‌احتیاط از ورود افراد به نزدیک منطقه عملیات جلوگیری به عمل آید.
فصل پنجم – عملیات حفر میل چاه
ماده ۱۹ : جهت جلوگیری از سقوط خاک و سنگ به داخل چاه دور دهانه بایدآستانه ای به ارتفاع حداقل ۱۵ سانتیمتر با مصالح مقاوم تعبیه گردددر هر حال این آستانه باید طوری باشد که برخورد اتفاقی پا با وسایل‌کار سبب تخریب آن نگردد.
ماده ۲۰ : مقنی قبل از ورود به چاه برای عملیات چاه کنی باید طناب‌نجات را به کمک کمربند ایمنی مخصوص به خود بسته باشد.
ماده ۲۱ : در مواقعی که نوع آوار استخراجی حاصل از عملیات کندن چاه به‌صورتی است که پیش‌بینی‌های حفاظتی چون استفاده از کلاه و سپرمحافظتی تکافو نمی‌نماید باید در فواصل مناسبی از دیواره میل چاه‌پناهگاه‌های مناسبی تعبیه شود که در موارد لزوم مقنی در این‌پناهگاه مستقر گردد.
ماده ۲۲ : خاک‌های حاصل از کندن چاه نباید به فاصله کمتر از ۲ متر ازکناره‌های چاه ریخته شود و در هر حال احتمال ریزش آن وجود نداشته‌باشد.
ماده ۲۳ : به محض رسیدن چاه به عمقی که خاک واجد استحکام لازم باشدعملیات طوقه چینی باید شروع گردد به اضافه در زمینهایی که خاک دستیریخته شده باشد عمل طوقه چینی بعد از برداشتن خاک دستی انجام می‌گیرددر زمینهای با خاک سست یا دستی هرگونه پیشگیری احتیاطی از قبیل‌مهار کردن دیواره به وسایل و طرق مختلف قبل از رسیدن به زمین‌سخت باید انجام شود. در هر حال در زمینهای با خاک سست و یا دستی باعمق بیشتر از ۱/۵ متر عملیات حفر می‌بایست زیر نظر افراد مجرب و باسابقه در این امر انجام گیرد.
ماده ۲۴ : چنانچه در عمق معینی از چاه احتمال داده شود که به علت کمبوداکسیژن عوارضی برای مقنی ایجاد خواهد شد قبلاً باید نسبت به تهیه‌وسایل هوا دهی به داخل چاه اقدام نمود. این وسایل باید به کلیه‌تجهیزات ایمنی جهت جلوگیری از خطر برق گرفتگی و تماس با قطعات‌متحرک مجهز شده باشد.
ماده۲۵: وجود علایم قراردادی بین مقنی و فردی که در بالای چاه مستقراست ضروری بوده و باید فرد مستقر در بالای چاه همواره از وضعیت‌مقنی آگاه باشد این علایم می‌تواند به صورت تکان دادن طناب و یااستفاده از وسایل صوتی مانند زنگ اخبار باشد.
ماده ۲۶ : بعد از خاتمه کار روزانه علاوه بر پیش‌بینی‌های احتیاطی لازم‌جهت جلو گیری از سقوط افراد و حیوانات به داخل چاه دهانه چاه‌باید به نحو مطمئن به وسیله صفحات مشبک مقاوم و مناسب پوشانیده‌شود.
ماده ۲۷ : با پیشرفت کار چاه کنی به خصوص در موقع بارندگی همواره‌دیواره‌های چاه باید به‌وسیله مقنی مورد بازدید مرتب قرار گیرد تااطمینان حاصل شود که هیچ قسمتی از دیواره چاه احتمال ریزش وجودندارد.
ماده ۲۸ : چنانچه به هنگام بازدید در دیواره چاه رطوبت بیش از حد معمول‌مشاهده گردد باید بررسی لازم به عمل آید تا چنانچه به وجود فاضلاب‌و یا هرگونه منبع دیگر آب در مجاورت چاه یقین حاصل شود ادامه‌عملیات چاه کنی بلافاصله متوقف شده و با پیش‌بینی‌های اساسی لازم‌نسبت به ادامه کار به صورتی که هیچگونه خطری برای مقنی وکارگران دیگر وجود نداشته باشد اقدام نمایند.
ماده ۲۹ : در تامین وسیله روشنایی داخل چاه‌هایی که وجود گازهای قابل‌اشتعال و انفجار محتمل باشد باید از چراغ‌های قوه‌ای یا دور گرد ضدجرقه حداکثر با ولتاژ ۱۲ ولت استفاده شود و به هر حال در این نوع‌چاه‌ها نباید شعله و یا سیستم‌های جرقه‌زا بکار برده شود.
ماده ۳۰ : مقنی موظف است ضمن حفر چاه جاپاهایی حداکثر با فواصل ۵۰ سانتیمتر در طرفین جهت بالا آمدن خود در دیواره چاه تعیین نماید تابتواند به سهولت بالا بیاید.
ماده ۳۱ : قلوه سنگ‌های حاصل از حفر چاه باید در زیر یا بین لایه‌های خاک‌دلو قرار گرفته و همچنین مواد داخلی دلو تا آن حد ریخته شود که‌احتمال ریزش و سقوط مواد بهنگام جابجایی دلو وجود نداشته باشد.
ماده ۳۲ : به هنگام حفاری چاه بهتر است در عمق بیش از ۳ متر وسیله ای‌به عنوان سپر در پایین چاه مورد استفاده قرار گیرد که احیاناً درمواقع سقوط اشیاء مانع برخورد آن با مقنی باشد.
ماده ۳۳ : به هنگامی که در حفر چاه‌ها نیاز به هدایت لوله‌های بتونی و یاکولها جهت جلوگیری از ریزش دیواره‌های چاه وجود دارد مقنی بایدموقعیت مناسب را به هنگام خالی کردن زیر منطقه استقرار لوله‌های‌بتونی اختیار کند به طوریکه هیچ قسمت از اعضاء بدن او در زیر آن‌هاقرار نگیرد و خالی کردن زیر لوله‌های بتونی و یا کول‌ها باید در تمام‌محیط و به طور یکنواخت انجام گیرد.
ماده ۳۴ : لوله‌های بتونی «کول‌ها» مورد استفاده در داخل چاه‌ها برای‌جلوگیری از ریزش دیواره‌ها باید مسلح به حد کافی مقاوم باشند که‌فشار جانبی وارده از دیواره چاه و نیز فشارهای قائم را به خوبی‌تحمل نموده و نشکند.
ماده ۳۵ : اقدام لازم در جهت سقف زدن و مهار کردن دیواره‌های پاکند باید به عمل آید تا از ریزش خاک جلوگیری شود.
ماده ۳۶ : برای‌جلوگیری از سقوط به‌داخل چاه محل پرتگاههای پا کند باید حفاظ‌گذاری‌گردد.
ماده ۳۷ :محلاستقرار الکتروپمپ جهتتخلیه آبها حاصل از پیشرفت عملیات حفاری‌باید به صورتی باشد که هیچگونه امکان نفوذ رطوبت و آب یا برخوردمواد تخلیه شده با آن‌نباشد.
ماده ۳۸ : آب و گل و لای حاصل از پیشرفت عملیات حفاری باید در محلی‌تخلیه گردد که امکان نفوذ آن به داخل چاه وجود نداشته باشد به‌اضافه هیچگونه خطری برای ساختمان‌ها و اماکن مجاور نیز فراهم نکند.
فصل ششم – عملیات حفر انباری چاه
ماده ۳۹: نکاتی که جهت حفر محل انباری در عمق چاه باید رعایت گردد عبارتند از:
الف- انباری باید در عمقی حفر گردد که تحت تاثیر ارتعاشات ناشی ازدستگاه‌ها و وسائل نقلیه و نیروهای وارده از طریق فونداسیون‌ساختمان قرار نگیرد.
ب – چنانچه حفر انباری در لایه‌های سست انجام پذیرد لازمست به کول بندی و تقویت سقف و دیواره‌ها اقدام گردد.
ماده ۴۰ : در انجام عملیات مربوط به حفر انباری سقف آن باید به صورت‌قوسی باشد به طوریکه احتمال ریزش دیواره‌ها و طاق وجود نداشته باشدو در صورتی که شکل دادن مزبور به انباری این منظور را نتواندفراهم کند با استفاده از وسایل لازم مهار بندی مقاومت کافی برای‌دیواره‌ها و سقف انباری فراهم آورد که از ریزش جلوگیری شود.
ماده ۴۱ : ارتفاع انباری نبایستی از ۱/۵ متر و عرض انباری از ۱/۲ متر تجاوز کند در غیر این صورت بایستی مهار بندی شود.
ماده ۴۲ : مفاد ماده ۲۹ در مورد تامین روشنایی انباری نیز باید رعایت گردد.
ماده ۴۳ : ارتباط چاه‌و انباری بهچاههای فاضلاب و به قنات‌ها حتیقنوات متروکه‌ممنوع است.
فصل هفتم – تکمیل عملیات حفاری و مراقبت‌ها بعدی از چاه
ماده ۴۴ : نحوه استقرار کانال یا لوله فاضلاب در داخل چاه همین طورمصالح بکار رفته دراین قسمت باید به نحوی باشد که ریزش فاضلاب‌به دیواره چاه صدمه نرساند.
ماده ۴۵ : نحوه استقرار گلدان بر سرچاه‌ها باید به نحوی باشد که بتواندفاضلاب را، در مسیر محور چاه هدایت کرده و به اضافه گلدان نیز ازاستحکام کافی برخوردار باشد.
ماده ۴۶ : ساختمان و مصالح به کاررفته در پوشش دهانه چاه باید با درنظرگرفتن موقعیت چاه و شرائط محل طوری باشد که دهانه چاه مقاومت کافی درمقابل فشار و ضربات ناشی از بارهای وارده و عوامل جوی را داشته باشد.
ماده ۴۷ : چنانچه دهانه چاه دارای درب باشد این درب باید دارای قفل و بست مناسب و مطمئن باشد.
ماده ۴۸ : هر نوع چاه اعم از آب یا فاضلاب باید دارای مجرای تهویه یا هواکش مناسب با رعایت اصول ایمنی و بهداشتی باشد.
ماده ۴۹ : به محض مشاهده کوچک‌ترین تغییر شکل در اطراف دهانه چاه بایدبلافاصله نسبت به بازدید دهانه اقدام و عملیات لازم رادر صورت‌نیاز به عمل آورد.
ماده ۵۰ : محل چاه‌ها باید در نقشه ساختمانی یا با علامت گذاری برروی محل احداث چاه مشخص باشد.
فصل هشتم – عملیات تخلیه فاضلاب
علاوه بر رعایت مواد مرتبط فوق الذکر در مورد چاه‌های دستی رعایت نکات ذیل برای تخلیه فاضلاب‌ها الزامی است.
ماده ۵۱ : قبل از شروع عملیات تخلیه چاه باید پیش‌بینی‌های لازم رابه‌عمل آورد که به هنگام تخلیه جریان فاضلاب از طریق لوله‌های‌فاضلاب به‌داخل چاه کاملاً متوقف گردد.
ماده ۵۲ : به هنگام برداشتن دهانه برای بازدید یا تعمیرات و غیرو بایستی‌پیش‌بینی‌های لازم ایمنی جهت جلوگیری از سقوط افراد خصوصاً به علت‌ریزش ناگهانی دهانه و اطراف آن به عمل آید.
ماده ۵۳ : به هنگام تخلیه فاضلاب‌ها قبل از هرگونه اقدام برای داخل شدن‌به چاه فاضلاب باید اطمینان لازم را از نظر تخلیه گاز مساعد شدن‌هوای داخل چاه فاضلاب برای کارکردن کسب نمود به اضافه‌پیش‌بینی‌های احتیاطی لازم در مورد فاضلاب‌ها و آب انبارها که به‌محض جابجا شدن فاضلاب یا آب داخل آنها ایجاد گاز می‌شود باید به‌عمل آید.
ماده ۵۴ : قبل از شروع بکار در قعر فاضلاب بازرسی کلی از دیواره چاه به‌عمل آید تا اطمینان حاصل شود که احتمال ریزش دیواره‌ها وجود نداردهدایت مقنی به داخل فاضلاب باد به وسیله طناب مقاوم یا هر گونه‌وسیله مطمئن دیگر باشد.
ماده ۵۵ : قبل از فرستادن مقنی به داخل چاه باید با به کارگیری وسایل‌مناسب از ارتفاع فاضلاب که کارگر مقنی ناچاراً باید در داخل آن‌قرار گیرد آگاه شد و در هر حال این ارتفاع باید در حدی باشد که‌مقنی بتواند بدون اینکه خطری او را تهدید کند نسبت به انجام‌عملیات تخلیه اقدام نماید.
ماده ۵۶ : استعمال دخانیات یا زدن کبریت یا استفاده از هرگونه شعله باز یا ایجاد جرقه در داخل فاضلاب‌ها اکیدً ممنوع است.
ماده۵۷: فاضلاب تخلیه شده باید به محل‌های مناسبی که رعایت معیارهای‌زیست محیطی و ایمنی و بهداشتی در آن شده باشد ریخته شود.
فصل نهم – وسایل حفاظت انفرادی
ماده ۵۸ : کارگران مسئول حفر چاه باید مجهز به وسایل حفاظت فردی از جمله‌کلاه،کفش ایمنی، طناب، کمربند ایمنی، دستکش و لباس کار و در صورت‌لزوم عینک حفاظتی باشند.
ماده ۵۹ : بهنگام کار در داخل فاضلاب چنانچه ضرورت و شرایط کار ایجاب کندکارگر مقنی باید مجهز به ماسک استنشاقی خرطومی یا ماسک با هوای‌فشرده باشد به نحویکه همواره هوای سالم را مستقیماً به ریه‌های‌کارگر برساند.
ماده ۶۰ : ماسک‌ها خرطومی مجهز به سیستم هوا دهی برقی باید دارای سیستم‌دستی نیز باشند تا به محض قطع برق بتوان از سیستم دستی‌نیزاستفاده نمود.
ماده۶۱: چنانچه سیستم هوادهی ماسک فوقالذکر دستی باشد باید تعلیمات لازمبه کارگر متصدی قسمت هوادهی داده شود تا بیاحتیاطی یا تعلل این فرد موجبنرسانیدن هوا به ریه‌های مقنی نشود.
ماده ۶۲ : کارگران مقنی مسئول حفر چاه‌های دستی آب به محض رسیدن به‌آب باید از چکمه استفاده کنند به اضافه دلو مورد استفاده برای‌خارج ساختن گل حاصل از عملیات حفاری باید مقاوم در مقابل نفوذ آب‌باشد.
ماده ۶۳ : کارگران چرخ کش که در بیرون چاه قرار دارند باید مجهز به‌کمربند ایمنی، قلاب ضامن دار باشند به طوریکه طرف دیگر آن به‌محلی نزدیک چاه محکم شود تا از سقوط احتمالی آنان به داخل چاه‌جلوگیری کند.
فصل دهم – وسایل الکتریکی
ماده ۶۴ : در محل‌هایی که از الکتروموتور برای هوادهی یا تخلیه آب و یاهرمنظور دیگر استفاده می‌گردد این الکتروموتورها باید مجهز به سیم‌اتصال زمین و یا وسیله حفاظتی مناسب دیگر گردند مشخصات و نحوه‌اتصال زمین با وسیله حفاظتی باید به طرزی باشد که هرگونه خطر برق‌گرفتگی ناشی از اتصال هادی‌های برق دار به بدنه فلزی وسایل‌الکتریکی مورد استفاده و ملحقات آنها را کاملا منتفی سازد.
ماده ۶۵ : کابل‌های برق مورد استفاده جهت انتقال نیروی برق به الکتروپمپ و سایر وسایل باید دارای روپوش عایق ضد آب مقاوم و عاری ازهرگونه زدگی و فرسودگی بوده و یک پارچه باشد. محل اتصالات بایدکاملا عایق مطمئن و مقاوم بوده و پیش‌بینی‌های احتیاطی لازم از نظرنحوه هدایت کابل به عمل آید تا در اثر وجود عواملی در دیواره چاه‌مانند برجستگی‌های تیز و برنده و همچنین نیروهای ناشی از کشش حاصله‌از وسایل و همینطور نفوذ آب شرایط ناایمنی فراهم نگردد.
ماده ۶۶ : قسمت‌های گردنده الکتروپمپ مستقر در داخل چاه باید دارای حفاظ‌بوده و نحوه اتصالات سیم‌های برقی آن به صورتی باشد که احتمال‌اتصال بدنه یا دسترسی به قسمت‌های برق دار الکتروپمپ وجود نداشته‌باشد.
ماده ۶۷ : محل استقرار و نصب الکتروپمپ باید به نحوی محفوظ گردد که‌امکان دسترسی افراد متفرقه به آن وجود نداشته واز عوامل جوی ایمن‌باشد.
ماده ۶۸ : محل استقرار الکتروپمپ کمر چاهی باید در داخل طاقچه‌ای حفر شده‌در داخل دیواره چاه بوده و به صورتی باشد که احتمال ریزش دیواره‌یا خاک برروی الکتروپمپ و یا غرق شدن آن در صورت بالا آمدن آب‌چاه وجود نداشته باشد به این منظور می‌بایست از سیستم‌های شناورالکتریکی یا وسایل مناسب دیگر برای اعلام خبر و آگاه شدن از بالاآمدن سطح آب استفاده شود در صورت امکان به طور خود کار موتور پمپ‌چاه را برای تخلیه آب به کار اندازد.
ماده ۶۹ : در محل نصب الکتروپمپ باید مکانی مناسب برای استقرار تعمیر کارموتور در موارد ضروری به نحو اطمینان بخشی پیش‌بینی شده باشد.
ماده ۷۰ : به هنگام تعمیر موتور باید جریان برق را به نحو اطمینان بخشی قطع نمود.
ماده ۷۱ : کلیدهای قطع و وصل جریان برق الکتروپمپ باید در محلی مناسب‌قفل دار بوده و کلید مربوطه باید همواره در اختیار مسئول و آگاهی‌باشد.
ماده ۷۲ : به منظور سهولت در آزمایش و راه اندازی و همچنین تعمیرات‌ضروری یک کلید اضافه قطع و وصل ضد رطوبت در مجاورت موتور الزامی‌است.
ماده ۷۳ : شستشوی‌موتور پمپهای‌الکتریکی به‌وسیله مشتقات‌نفتی درداخل چاه‌ممنوع‌است.
ماده ۷۴ : کلیه مقررات مذکور در آیین‌نامه حفاظتی تاسیسات و وسایل الکتریکی در کارگاه‌ها باید در خصوص وسایل الکتریکی مورد استفاده درچاه‌ها رعایت گردد.
ماده ۷۵ : استقرار موتور پمپهای با سوخت مشتقات نفتی در داخل چاه ممنوع است.
ماده ۷۶ : انجام تعمیرات کلی و اساسی موتور پمپها در داخل چاه ممنوع است.
فصل یازدهم – متفرقه
ماده ۷۷ : ارتباط دادن چاه احداثی جدید به چاه‌ها فاضلاب قدیمی ممنوع‌است مگر بعد از تخلیه و تهویه کامل فاضلاب قدیمی و اطمینان از بی‌خطر بودن آن فاصله چاه جدید از چاه قدیم باید بهاندازهای باشدکه خطر ریزش و مرتبطشدن خودبخود دوچاه وجودنداشته باشد.
ماده ۷۸ : در هر مرتبه ورود مقنی به چاه می‌بایستی آزمایش لازم از نظر وجود گازهای سمی و کمبود اکسیژن به عمل آید.
ماده ۷۹ : مسیر لوله‌های حامل مواد مختلف مانند آب، گاز و مشتقات نفتی ومواد شیمیایی و بخارات مختلف نباید در مجاورت چاه باشد و در صورت‌عدم امکان باید پیش‌بینی‌های لازم ایمنی به عمل آید.
ماده ۸۰ : متخلفین از اجرای مقررات این آیین‌نامه برابر قوانین جاری تحت‌پیگرد قرار خواهند گرفت. این آیین‌نامه مشتمل بر یازده
فصل و ۸۰ماده به استناد ماده ۴۷ قانون کار در تاریخ ۱۳۶۴/۶/۲۱ درسی و دومین‌جلسه شورایعالی حفاظت فنی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به تصویب هایی رسیده است.
منبع :
